Bravo, Christine!

Er is geen enkele reden denkbaar, om jezelf met de kerstdagen niet te verwennen met de nieuwkomer van onze medeblogger Can Xatard! Zet het boek op je wish list, kruip op je bank met een dekentje en een wijntje, en dompel jezelf onder in het meeslepend verhaal van twee opmerkelijke vrouwen.

Colombe is nu een echt boek, met een omslag, en 230 bedrukte pagina’s. Ik moet er af en toe aan voelen en ruiken om het te geloven. En het ligt in de etalage! Binnenkort ook op de schappen van Cronopio, De Groene waterman, Fnac en De Standaard boekhandel. Maar als je de enige, unieke LGBTQ-boekhandel […]

Colombe in de etalage — Can Xatard

De Waarheid Ontbloot

Agnodike wordt algemeen beschouwd als de eerste vrouwelijke verloskundige en arts in het oude Athene (4de eeuw BC). Destijds knipte zij haar haren kort en kleedde zich als een man, omdat het voor een vrouw illegaal was om als arts op te treden.

Haar mannelijke collegae waren zo jaloers op haar succes, dat Agnodike voor de rechter werd gesleurd en ervan werd beschuldigd “ongewenst intiem” te zijn tegenover haar vrouwelijke patiënten. Tijdens haar proces tilde Agnodike haar kleding op om haar echte geslacht te onthullen, wat niet alleen resulteerde in ongeloof en verbazing, maar eveneens in het afwijzen van de aanklachten tegen haar. Het proces bracht ook een nieuwe wet op gang, die vrouwen toeliet om medicijnen te studeren en het beroep van arts uit te oefenen in Athene.

(Haar verhaal wordt verteld door de Romeinse auteur Gaius Iulius Hyginus in zijn “Fabulae” en wordt door sommige historici in twijfel getrokken).

De Hollander van Ierapetra

Paul Herman Felix Kuijpers 1939-1971

Gisteren herdacht men het 48-jarig jubileum van het overlijden, op 9 september 1971, van de Nederlandse agronoom Paul Kuijpers, die de pionier was van tuinbouwkassen in Griekenland en vooral in Ierapetra, waar hij “De Hollander” (O Ολλανδός ) werd genoemd.

Dit is de man, die de levens van de mensen in Ierapetra ingrijpend wijzigde en hun woonplaats veranderde in een tuinbouwkasparadijs, in een tijd dat er armoede was omdat het toerisme nog volledig onderontwikkeld was.

Paul Kuijpers begon in 1963 te experimenteren met tuinbouw op het Griekse eiland Syros. Drie jaar later, in 1966, ging hij naar Ierapetra in Kreta en vestigde zich daar met zijn vrouw, met wie hij twee dochters had, waarvan er één na zijn dodelijk verkeersongeval werd geboren.

Paul Felix Herman Kuijpers, zoals zijn volledige naam was, leerde de inwoners van Ierapetra hoe groenten en gewassen te telen in kassen, terwijl hij nieuwe variëteiten planten uit zijn geboorteland importeerde.

Aanvankelijk was de teelt in de kassen van Ierapetra geconcentreerd op komkommers, maar geleidelijk begonnen andere soorten te groeien, wat leidde tot een eigenaardige landelijke “revolutie” van de plaats en een meer dan gemiddelde welstand voor de inwoners.

Uit erkentelijkheid voor hetgeen Paul Kuijpers voor hen had betekend, lieten zij de uit de streek afkomstige kunstenaar Frixos Theodosakis een bronzen buste van hem maken, die op 11 september 1977 in het naburig dorp Gra Ligia werd onthuld.

Driemaal is scheepsrecht

Zonder meer erbarmelijk was het gesteld met het hekwerk rond ons groot terras. Een paar ellendige winters hadden loszittende verf en oprukkend roest achtergelaten. Het was een doorn in Grom’s oog, die, wegens drie maanden in zuurstoftherapie, de aanzienlijke schilderklus zelf niet meer kon klaren.

Ik vatte de oude Apostolis, die de laatste hand legde aan een job bij de buren, bij de kraag. Bekwaam huisjesschilder en -melker als hij is, kwam hij een kijkje nemen, schatte de nodige werktijd in, en zou dit varkentje voor ons wel even wassen voor 100 euro zwart. Op zaterdag konden wij hem verwachten. Hij daagde echter niet op.

Dan maar een plaatselijke bouwondernemer gecontacteerd, die zou vast wel een zo mogelijk nog bekwamere vakman op zijn loonlijst hebben staan. Maar de beoogde Valmir had er geen zin in.

Toen er vorige week een man aan ons hekken stond te rammelen met de vraag onze wagen te verplaatsen, daar hij een nabij muurtje moest schilderen, zag Grom zijn kans schoon. Glunderend, ene Stelios in zijn kielzog, sleurde hij de man het terras op, goot hem een kafedaki op, bezong in zijn koetergrieks diens vermoedelijke kwaliteiten en gooide het zowaar op een akkoordje. Meer nog, Stelios zou ons hekken, dat eigenlijk geen extra laag nodig had, er in één adem wel even bijnemen.

Geluk kan al eens in een verfkwast schuilen. Zoals beloofd, daagde Stelios op en leverde kwalitatief hoogstaand werk af. Sterker nog, ook de relingen naast het hekken stak hij (ongevraagd) in het blauwe kleurtje.

Wij zijn nog steeds niet van onze verbazing bekomen. Acht uren werk, 60 euro. Z.e.s.t.i.g euro! Ik heb Stelios opgenomen in mijn Eervolle-Vermeldingen-Galerij en vraag mij af of de gevel volgend jaar niet onder handen moet genomen worden.

Mystiek in Mozaïek

Toen wij enkele jaren geleden een origineel naambord zochten voor ons huis, dachten wij meteen aan onze vriendin, de veelzijdige kunstenares Linda Crast. Deze kwieke dame legt haar creatieve genialiteit vooral in muurschilderingen, uithangborden, binnenhuisdecoratie en, last but not least, schitterende mozaïeken. Linda, en haar talent, verdient dus met stip een plaatsje in onze categorie “Honourable Mention“.

Haar meest recente kunstwerk – na drie maanden hard werk en engelengeduld – is het fronton van het kerkje in Petrokefali, dat toegewijd is aan de heiligen Rafael, Nikolaos en Eirini. Een project dat indruk heeft gemaakt en haar in ruime kring lof en bewondering heeft opgeleverd.

In meer bescheiden afmetingen, het huisnaambord dat Linda voor ons ontwierp . Een knipoog naar Grom’s overleden favoriete tante en doopmeter, die hem met een zekere regelmaat aan de (lange) haren en de oren trok.